Sanne van den Tol
bleek veel te ongeduldig voor het lab
Bewegingswetenschapper en student podotherapie
‘Ik kwam nogal met een omweg in de podotherapie terecht, want ik begon met een studie Biomedical Life Science. Ik kwam erachter dat werken in een laboratorium niet echt bij me past. Je doet dan onderzoek en weet pas na zo’n 10 jaar wat het resultaat daarvan is. Ik ben daar veel te ongeduldig voor.
Omdat ik, doordat ik wedstrijdroeier ben, ook veel van sport en voeding afwist, besloot ik de switch te maken naar de studie Sportscience, waardoor ik mezelf nu bewegingswetenschapper mag noemen. Ik studeerde af en even later brak er corona uit. Ik kwam in die tijd nergens aan de bak. Toevallig kreeg ik de website van Voetstuk podotherapie onder de neus gedrukt en ik besloot er te solliciteren. Om eerlijk te zijn wist niet ik eens wat podotherapie was! En nu, fast forward, volg ik de studie voor podotherapeut.
Ik vind de combinatie bewegingswetenschapper en podotherapeut erg fijn. Er zit namelijk best een groot gat tussen de wetenschappelijke kennis en de praktische uitvoering van het vak. Ik probeer daar een brug tussen te slaan. Dat doe ik door op regelmatige basis een vraagstuk uit de praktijk te behandelen en dit met behulp van literatuur uit te werken. Maar het allermooist aan mijn werk vind ik dat ik mensen kan helpen pijnvrij te doen wat ze willen doen. Wandelen, sporten, gewoon bewegen. Bij podotherapie zie je snel resultaat en dat is precies wat mij trekt. Dan komt toch dat stukje ongeduld weer om de hoek kijken hè!’